غریبه ای تنها در دیاری دور

من ازعمق وجودخود خدايم راصداكردم

 نميدانم چه ميخواهي ولي امروز

براي تو براي رفع غمهايت براي قاب زيباييت

براي آرزوهايت به درگاهش دعا كردم وميدانم خدا از آرزوهايت

خبر دارد يقين دارم دعاهايم اثر دارد.

گاهی وقتها دلت بهانه هایی می گیره که خودت انگشت به دهان می

مونی  گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشون بزنی اما سکوت

می کنی  ٬ گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات گاهی دلت نمی خواد

دیروز را به یاد بیاری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم که دلت گرفته

وغمگینی.

 هم از خودت دلگیر بشی.

گاهی وقتها اونقدر دلمون از دنیا سیر میشه که میخواهیم تا سقف

آسمون پرواز کنیم وروی ابرها آروم وآسوده دراز بکشیم مثل ماهیهای

 حوض خونه هامون که بعضی وقتها رو آب خوابیدند. گاهی وقتها دلمون

پر از غصه وغم میشه که اضانه اش از چشمهامون میچکه وبه دنبالش

دلتنگی میاره  که این دلتنتگیها گاهی از جنس اشکند وگاهی از جنس

بغض وگاهس سکوت میشند ومیمونند وگاهی هق هق میشند ومیبارند

 بر گونه هامون و خیلی وقتها هم حرفهامون رو با بغض میخوریم.

بوی بهار ، بوی تازگی ، بوی طراوت و نو شدن. بوی از بدی ها کندن و

 به خوبی رسیدن. بوی بخشیدن و کینه ها رو کنار گذاشتن.. بوی عاشق

شدن ، بوی خواستن و رسیدن . .. داره سال نو میشه جا نمونی . جمع

کن کوله بارت و و خودت رو بنداز تو این قطار ِ در حرکت. مهم نیست

مقصد کجاست . مهم اینه که باید برسیم به اونجا... به فردا ... به جایی

که خدا عاشقانه انتظارمونو میکشه ...

داریم میریم . برو یه دوش بگیر ، هر چی چرک ِ غصه و کینه تو دلته

بشور . بپر لباس نو ی خواستن و امید رو به تنت کن. یه نفس عمیق

بکش تا هوای عاشقی بره تو ریه هات . آت و آشغال های خاطرات تلخ

رو بریز دور. برو بازار یه عالمه زیبایی بخر.. یه یا علی بگو و دستت رو

بذار توی دستم . ما به فردا می رسیم ...

توی این دنیا نداریم.سلامتی ٬ سعادت ٬ سیادت ٬ سرور ٬ سروری ٬ 

 سبزی ٬ سرزندگی سفره  هفت سین زندگیتان باشد.

از همه ی دوستان خوب وعزیزم که ممکنه در این سالی که گذشت

اونها را ناراحت کردم واز دستم دلگیر شدن بخشش وحلالیت میخوام.

همگی شما را بخدای بزرگ میسپارم واز خداوند متعال براتون بهترینها

میخواهم. سبز وپاینده باشید.

بعضی وقتها دلم  میگیره وحتی براي خودم دلتنگ ميشوم.گاهـــي

 دلم براي خاطرات گذشته ام  برای باریهای کودکانه تو کوچه ها با

همکلاسیهای دبستانیم تنگ ميشه. براي پاكي قلب كودكانه مون  

دلم ميگيره. گاهي دلم از رفت وامد های  كه در  مسيـر بي انتهای

زندگیمون هستش  خسته ميشه. از حرفهای یه اشناازشوخیهای

بیجاوازبعضی نگاهها كه ناغافل دلم را ميشكنند میگیره. گاهــــــــي

وقتها تو خلوت خود آرزو ميكنم اي كاش دلــــــي  در این میان نبود تا

دلتنگ بشه تا خسته بشه  و بشكنه.

ماآدم ها گاهی برای یکدیگر نقش سیگار را بازی میکنیم وهمدیگر را

می کشیم و لذت می بریم و آدم مقابلمون رو دود می کنیم وتمامش

 می کنیم غافل از اینکه طرف هم مثل ما یه ادمه وهزاران آرزو در دل داره

که بخاطر اعتمادی که در این بین به ما کرده نابود شده.

‫و فتی به تو و این زندگی فکر میکنم ناخوداگاه سکوتی در دلم

میشکنه سکوتی که همیشه برای داشتنش خود را از دیگران جدا

می کنم برای اینکه می خواهم در خلوت دلم با اون باشم‬. گاهی اوقات

موقعی که میبینی کسی در این ناملایمات زندگی وسختی روزگار فقط

 ازت بپرسه کجایی ؟ نیستی ؟واحوالتو جویا بشه کلی خوشحال وشاد

میشی که میبینی باز هنوز هم وفا ومهربونی کامل از بین نرفته وهستن

افرادی که حتی با یه کلمه دلجوییت میکنن.

گاهی وقتها زیر نور آفتاب هستیم ولی نوری حس نمیکنیم، اما در تاریکی

اتاق، نور منعکس شده از پنجره را با تمام وجود احساس میکنیم .

گاهی وقتها کنار دریا هستیم و با صدای موج ها به آرامش نمی رسیم،

اما صدای شرشر آب نهری کوچک، به ما آرامشی وصف ناشدنی می

بخشه .گاهی وقتها روی ماسه های ساحل دریا پا برهنه قدم میزنیم و

در گذشته ها غرق میشیم، به یاد عشقی که قرار بود ماندگار باشه،

ناآرام میشیم اما دوباره صدای موج ها ما را در خود فرو می برد، قلب

مارا تسلی می دهد و به آرامش می رساند، اما در آن حین برای

لحظه ای خواستار بازگشت میشیم، بازگشت به روزهای باهم بودن.

شب بود و بارانی، شبی که تصویری سیاهتر از گذشته ها داشت شبی

که مهتابش در پشت ابرهای سیاه به خواب رفته بود. شبی که گهگاهی

ستاره های نادری در آسمان سیاه و ابری می درخشیدند . ستاره هایی

که نوری نداشتند شب سوت و کور شده بود من مانده ام با سکوت

وتنهایی، بدون مهتاب ، بدون ستاره!نگاهم به آسمانها دوخته ام ابرها

به آرامی از کنار ماه می گذشتند وقتی ابرهای سیاه بر روی ماه می

نشستند احساس تنهایی و سیاهی در من بیشتر می شد شب

نمی گذشت ، بی پایان بود کاش هر چه زودتر این شب بی پایان ،

پایان داشت. سکوتی سرد در تنهایی و درد در قلب آسمان دلم احساس

 می شد سیاهی شب تنهایی مرد همیشه تنها ! ستاره ها درد مرا

نمی فهمند ، مهتاب خاموش مانده است، چون ابرهای سیاه روی آن را

پوشانده اند تنها امیدم به مهتاب بود اما حالا به چه کسی بگویم درد

دلم را در این شب غریبه! ستاره ها هر کدام در آسمان برای یک دل

 هستندو برای هزار چشم چشمک می زنند . من دلم می خواهد درد

دلم را برای کسی بگویم که یک دل و یکرنگ باشد اما!پس همان بهتر

 که درد دلم درونم بماند و تبدیل به بغض شود چون کسی یافت نمیشه

حرفهای مونده در دل را با اون در میان گذاشت.

گاهی وقتها نوشتن برات سخت ترین کار دنیا میشه با اینکه

هنوزحرفهای زیادی در دل برای نگفتن داری .انگشتانت یارای نوشتن 

نیست تنها کاری که از دستت بر می آید سکوت است و باز هم ناگفته

هایت را سکوت می کنی ومی خواهی سکوتت را فریاد بزنی اما صدای

سکوتت انقدر بلند هست که نیازی به فریاد نمی بینی.

لحظاتی در زندگی هست که باید برخیزی  نگاهی به پشت سرت

 بندازی و چشمهایت را ببندی برخیزی و  زندگی را آغاز کنی.

لحظاتی در زندگی هست که باید چشمهایت را ببندی باید عادتهایی را

در وجودت به فراموشی بسپاری وباید، بایدهایی را و نبایدهایی را

جایگزین کنی .

خدایا…

میدونم که همیشه ودر تموم لحظه های زندگیمون باما

هستی . میدونم تنها تویی که مارا فراموش نمی کنی.

میدونم که اگه بارها فراموشت کنیم، ناراحتت کنیم ٬ باز

هم به ما فرصت دوباره میدهی. می دانم؛ همه اینها را

می دانم، ولی نمی دانم چه کنم؛ نفسم مرا به سویی

می کشد و عقلم حرفی دیگر می زند و دلم در این میانه

مانده.

خدایا

تو بگو چه کنم. تو نشانم بده راهی که بهترین است.

می دانم تو همیشه با منی،  تنهایم مگذار؛

خدایا

من از تنهایی و برگ ریزان پاییز، من از خشکی وسردی

سرمای زمستان،من از تنهایی و دنیای بی تو می

ترسم.من از دوستان  بی مقدار، من از همراهان بی

احساس، من از نارفیقی های این  دنیا می ترسم.

من از احساس بیهوده بودن، من از چون حبابِ  آب

بودن،من از ماندن چون مرداب می ترسم.من ازمرگ

محبت، من از اعدام احساس به دست دوستان دور

 یا نزدیک می ترسم.

خدایا توفیقی به همه ما بده تااونجایی که تقصیر و

گناهه ببخشاییم واونجایی که تفرقه وجدایی هست

پیوند بزنیم وانجایی که ظلمت  وغم است روشنایی

وشادی هدیه کنیم.

یه وقت هایی لازمه که تو زندگیمون دور خودمون  دیوارتنهایی بکشیم

نه برای اینکه  دیگران را ار خود دورکنیم وارتباطمون را با اونها قطع بکنیم

 بلکه برای اینکه بدونیم برای چه کسانی اهمیت داریم وآنها چقدر برای

ما ارزش قائلند  تا این دیوار تنهایی را بشکنند وبه ما برسند. 

اما یادمون نره که وجود صخره وسنگ تو مسیر زندگیمون لازمه٬چون

صدای جریان آب با وجود اونهاست که زیبا میشه.

خدایاخسته ام  از این زندگی  از این دنیای به ظاهر زیبا  امازشت

از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا اما منافق ودو روخسته ام ٬

از دوری ازدرد انتظار از این بیماری روح ووجدان خسته ام .

از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام

آری پروردگارم از این دنیا خسته ام از آدم هایش

از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام

پس کو صداقت و محبت؟ چرا اندکی محبت در میان دل مردم نیست؟

چرا قطره ای از عشق در چشمان بنده هایت نیست؟ همش دروغ

پیدا است همش نیرنگ پیدا است .دیگر دست محبتی در میان مردم

 نیست دیگر عشقی پاک و مقدس در میان مردم نیست٬عشق ها

همش مصلحت ومنفعت شده.

سفره ی دل مردم همش دروغ  وغیبت وبد گفتن این واون.

 ای خدایم ای معبودم خسته ام .در پی یک زندگی پاک و

مقدسانه میگردم. کجا دست عشق

و محبت کجا سفره ی وفا و صداقت ؟از بین ما رفته اند واثری در

 وجودمون از آن نیست وفقط نیرنگ مانده است.

 من خسته ام از این همه بی وفایی از این همه درد انتظار از این

 همه حسرت از این همه اشک   از این همه ناله و فغان  خسته ام 

 آری  خسته ام از دست خودم خسته ام ازدست این زندگی از

این و اون از دست روزگار بی معرفت از دست  مردم بی معرفت 

+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=

الهی ! باخاطری خسته. دلی به تو بسته، دست از غیر تو شسته...|‌‌

 در انتظار رحمتت نشسته ام...| میدهی، کریمی.| نمیدهی ، حکیمی.|

می خوانی ، شاکرم.| میرانی ، صابرم.| الهی ....!| احوالم چنانست که

میدانی |و اعمالم چنین است که میبینی. نه پای گریز دارم و نه زبان

 ستیز..الهی مشت خاک را چه شاید و از او چه برآید و با او چه باید؟

دستم بگیر یا الرحم الراحمین

دنبال یه جایی میگردم حتی اگه دورترین نقطه باشه تا این دلتنگی وتنهایی رواز وجودم

خالی کنم.منتظر باریدن نم نم بارونم که شاید سینه ام روبه همراه غم وغصه ام بشوید 

 منتظر طلوع افتاب وشدت گرمای اونم که شاید این دلتنگی رواز وجودم تبخیر کنه وهمراه

ابرها در اسمون ببره.مدتیه که احساس میکنم خاکستریتر از گذشته شده ام وارزو میکنم

که کاش دوباره متولد بشم تافرصتهایی که گذشته از سادگی ویا غرور از دست داده ام

دوباره به سراغشون برم.

نخل و ماه، کسی گریه‏اش را ندیده بود. پدری دل‏سوز که با آه همه

 کودکان یتیم، شریک بود و غصه‏های همه را بر جان خود هموار می‏کرد،

ولی کسی از غربت او و دردهای دلش، با خاری در چشم و استخوانی

 در گلو، خبر نداشت.

يكي بايد باشه

تاهر وقت دلت گرفت  بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه‌ات بفهمدو

یا اینکه ازشدت دلتنگی وغصه  صدایت لرزید بفهمدواگه سکوت کردی،

بفهمد که تنها داری به او فکر میکنی ورنگ چشماش وزنگ صداش 

 هميشه تو خيالته.یکی باید باشه که اگر بهانه‌گیر شدی بفهمدعلتش

 فراق دوری تو هستش.یکی باید باشه که اگر سردرد را بهانه آوردی

 برای رفتن و نبودن بفهمد.

خداوندا!

خداوندا!