دنبال یه جایی میگردم حتی اگه دورترین نقطه باشه تا این دلتنگی وتنهایی رواز وجودم
خالی کنم.منتظر باریدن نم نم بارونم که شاید سینه ام روبه همراه غم وغصه ام بشوید
منتظر طلوع افتاب وشدت گرمای اونم که شاید این دلتنگی رواز وجودم تبخیر کنه وهمراه
ابرها در اسمون ببره.مدتیه که احساس میکنم خاکستریتر از گذشته شده ام وارزو میکنم
که کاش دوباره متولد بشم تافرصتهایی که گذشته از سادگی ویا غرور از دست داده ام
دوباره به سراغشون برم.
احساس میکنم که تموم دلتنگیهای دنیا با منه وجایی برای لبخند زدن وخیره شدن پیدا نمیکنم.
اسمونی که زمانی ابی و زیبابود سیاه میبینم وخبری از پرواز پرستوهادر اون نمبینم .تموم
ادمای اطرافم رو غریب میبینم وناآشنا که هر کدوم از اونها در افکار وخیال خودرفته ند.
در روزایی که خبری از مهربونی نیست برای اون روزهای دبستانی وصدا کردن هم با نام
کوچک خودمون دلتنگ شدم.
بیایید دلامون بتکونیم تا هر چه غصه وغم وکینه توش هست بیرون بریزه وسعی کنیم
همه ی اتفاقات گذشته رو فراموش کنیم واز لا به لای اون اشتباهات واتفاقات ٬تجربه رو
بیرون بیاریم وقاب بزنیم به دیوار اتاق خوابمون تا از اون درس عبرتی بگیریم.اما باید
مواظب خاطرات گذشته وحالمون با دوستان خودمون باشیم . مهم نیست اون خاطرات تلخ
باشن یا شیرین مهم اینکه اونا خاطره هستن وخیلی وقتا لازمه که اونا رو تو ذهنمون
ورق بزنیم و مرور کنیم.
سلام دوستان خوب وعزیزم:
من آن غریبهء دیروز آشنای امروز و فراموش شده ی فردایم
در آشنایی امروز در وبلاگم حرفهای دلمو مینویسم تا در فراموشی فردا یادم كنید.
امیدوارم که در وبلاگم لحظات خوبی را بگذرونید واگه برای لود شدن یه ذره معطل شدید به بزرگی خودتون منو ببخشید.
در ضمن نظرات شما موجب دلگرمی ماست پس لطفا" نظر هم بدید چون برام خیلی ارزش دارند.
براتون آرزوی سلامتی وموفقیت وخوشبختی از درگاه خداوند متعال ومستعان دارم وامیدوارم که به هر آرزویی که در دل دارید برسید.من هم به دعای شما دوستان خوب ومهربونم نیاز دارم .
