هوای بارونی امادلتنگ

در یه هوای بارونی وسرد وتیک تیک های ساعت رومیزیم که ساعت ۱۲:۲۰شب رو

نشون میداد خیلی احساس تنهایی ودلتنگی میکردم.در اون لحظه ای که رو صندلی نشسته

بودم وهوای تاریک وبارونی رو از پنجره ی اتاقم نگاه میکردم به ناگاه یاد خاطرات

گذشته خودم افتادم.

قرار بود یکی در همین روزها وهمین ساعتها در کنارم باشد ودر هنگام نوشتن با اماده کردن

یه استکان چای ٬دست چپ قشنگش تو دستم باشد تا خوابم نبرد.اما افسوس که همه چیز تموم

شد .شاید تقدیر روزگار بود ونمیشه کارش کرد چون در این بین هر دوی ما تقصیری نداشتیم.

به هر حال زندگیست وروزگار .روزگاری که همیشه مطابق میل ما رو به جلو پیش نمیرود.

یاد اون خنده های نازش میفتم که کودکیم رو به من میبخشید و آغوش گرمش که به من آرامش

بهشتی میداد واون دستهای زیبایش که به من اعتماد میداد.

همین که صدایم میکردی همه چیز این عالم رو فراموش میکردم.هنوز بوی خوش عطر

وجودت در تموم لحظه هام جاریست٬هنوز عکس زیبای معصومت برروی شیشه های

نمناک پنجره اتاقم رو میبینم.

با اینکه غروب ها برام غریبه٬پرنده ها برام ساکت وغمگینه وستاره ها برام

بیمار وبی نورند اماهنوز تصویر تو در زندگیم سبز هست وسبز خواهد ماند.

تاريخ : دوشنبه بیست و پنجم آذر ۱۳۹۲ | | نویسنده : م.زاده |

.: Weblog Themes By Slide Skin:.

درباره وب

سلام دوستان خوب وعزیزم:
من آن غریبهء دیروز آشنای امروز و فراموش شده ی فردایم
در آشنایی امروز در وبلاگم حرفهای دلمو مینویسم تا در فراموشی فردا یادم كنید.

امیدوارم که در وبلاگم لحظات خوبی را بگذرونید واگه برای لود شدن یه ذره معطل شدید به بزرگی خودتون منو ببخشید.
در ضمن نظرات شما موجب دلگرمی ماست پس لطفا" نظر هم بدید چون برام خیلی ارزش دارند.

براتون آرزوی سلامتی وموفقیت وخوشبختی از درگاه خداوند متعال ومستعان دارم وامیدوارم که به هر آرزویی که در دل دارید برسید.من هم به دعای شما دوستان خوب ومهربونم نیاز دارم .

فال حافظ