غریبه ای تنها در دیاری دور

چه زیباست بخاطر تو زیستن وبرای تو ماندن و به پای تو مردن و به

عشق تو سوختن و چه تلخ وغم انگیز است دور از تو بودن برای تو

گریستن و به عشق و دنیای تو نرسیدن .ای کاش می دانستی

بدون تو مرگ گواراترین زندگی است.بدون تو و به دور از دستهای

مهربانت زندگی چه تلخ و ناشکیباست .ای کاش می دانستی مرز

 خواستن کجاست و ای کاش می دیدی قلبی را که فقط برای تو

می تپد.حرفها را گاه نمی توان گفت من لحظه های با تو بودن را با

اشکهایم تداعی میکنم وعطر نفسهای تورا در بند بند وجودم

می بلعم.صدایت به طراوت گل های بهاری و صمیمیت کلامت

 به زیبایی شقایق عاشق است. من آن حزنی را که در صدایت

 است به یگانگی آن دو دست معصومت دوست می دارم.نازنین

صدا در کدامین سپیده بامدادی یا غروب دلنواز ماه بر آستانه آبی

 در بند کردی .صدایت به زیبایی گلبوته های سبز و عظمت کلامت

به درخشندگی همه ستارگان جهان است.من آن حزنی را که

در صدایت است با تنهایی بزرگ صمیمانه دوست دارم. صدایت

به طراوت گل های بهاری و صمیمیت کلامت به زیبایی شقایق

 عاشق است.به درخشندگی همه ستارگان آن حزنی را که در

صدایت است با تنهایی بزرگ صمیمانه دوست میدارم.

هر روز غروب ،پنجره تنهایی ام را میگشایم و مظلومانه به گیسوان

پریشان خورشید خیره میشوم به سوی سرزمینهای سکوت گرفته

 غروب و به سوی جزیره های ناشناخته ای که تو به خیالم آنجا

 کوچیده ای به همه نام ها میخوانمت و به همه لهجه ها فریادت

میزنم اما نمیشنوی . تو رفته ای و مانده ام با چشمانی

خیس اشک   و قلبی لبریز از احساس که در سوگ پروازت

 بی اختیار غزلسرایی میکنند.هنوز  به انتظار نشسته ام تا تو بیایی و

 دستی بر گو نه های خیسم بکشی و بگویی که زندگی زیباست

. به همه خوبیها و بدیهایش